Jedwab jest bez wątpienia luksusowym i pięknym materiałem używanym przez zamożnych członków społeczeństwa. Z biegiem lat w różnych częściach świata zaczęto stosować go do produkcji poszewek na poduszki, masek na oczy, piżam i szalików.

Pomimo jego popularności, tylko nieliczni rozumieją, skąd pochodzą tkaniny jedwabne.

Tkanina jedwabna została po raz pierwszy opracowana w starożytnych Chinach. Jednakże najwcześniejsze zachowane próbki jedwabiu można znaleźć już w obecności fibroiny białka jedwabiu w próbkach gleby z dwóch grobowców na stanowisku neolitycznym w Jiahu w Henan, datowanych na 85 000 lat.

W czasie Odysei, 19.233, Odyseusz, próbując ukryć swoją tożsamość, jego żonę Penelopę zapytano o strój męża; wspomniała, że ​​miała na sobie koszulę, która błyszczy jak skórka suszonej cebuli, nawiązując do połyskliwej jakości jedwabnej tkaniny.

Cesarstwo Rzymskie bardzo ceniło jedwab. Handlowali więc najdroższym jedwabiem, czyli jedwabiem chińskim.

Jedwab to czyste włókno białkowe; głównymi składnikami włókna białkowego jedwabiu są fibroina. Larwy niektórych niektórych owadów wytwarzają fibroinę, tworząc kokony. Na przykład najlepiej bogaty jedwab uzyskuje się z kokonów larw jedwabnika morwowego hodowanego metodą hodowli serów (chów w niewoli).

Hodowla poczwarek jedwabników doprowadziła do komercyjnej produkcji jedwabiu. Zwykle hoduje się je w celu wytworzenia jedwabnej nici w kolorze białym, której powierzchni brakuje minerałów. W tej chwili jedwab jest produkowany w dużych ilościach do różnych celów.